Atartı saf bir ruh,küçüktü dünyası belki,
Kelebekler gibi çabuk sıkılırdı oyundan ve oyuncaktan...
Merak etmekti tek maksatı fakat sağlam kalmazdı oyuncakları,
Yaramaz demek kolaydı,bilmiyordu başına daha neler gelir, diye...
Yıllar beni biraz kirletti,dertler gözümde küçülüyor artık.
Oyunlar hayatın kendisi olunca küçük olmak istiyor insan,
Sormuyor kimse sen daha konuşmasını bilmezken,
Hayalinde büyümek olsada gelecekte yine küçük olmak vardı.
Yürümek,ufka doğru...büyümeyen bir ruh gibi.
Yalana gerek yoktur onun küçük dünyasında,
Uzanmak istiyor elleri bilmediği gerçeklere.
Büyümek değilde,küçükken daha kolay hayat sanki...
Satırlar vardı belki aklımda zaman beni büyüttü.
Yaşlar değil ama anılar çoğalıyor insanın gönlünde.
Büyümek küçülmekti belki istemesi bilmekti küçük şeyleri,
Küçük olmak kolay değil ama gelecek geçmişi aratıyor...
Serzaf Serkan Zafer
